Maandag

Vandaag was de crematie van Ali, onze buurvrouw. Ze werd 62 jaar. Jonas had een rood armpje en moest ineens naar de dokter. Mirjam heeft vandaag voor het eerst weer gewerkt. Ze kreeg er nauwelijks de kans toe (vanwege Ali en Jonas en vanwege Jelle, die de crematie van Ali ook nog eens vergat en te laat aan kwam rijden met de auto, waarvan de benzinetank bovendien leeg was. Domme Jelle). De huisarts, dr. Houben, vond het rode armpje geen reden tot bezorgdheid. Dr. Houben staat er trouwens op te vous-voyeren. Hij heet Huub, dat heeft hij mij verteld, maar dat mag ik niet tegen hem zeggen. Ik vroeg: vindt U het goed dat ik Huub zeg? Nee, zei hij. De buurman heet Co. Dat mag ik gewoon tegen hem zeggen. Hij is nu alleen. We denken aan hem.