Wat me vandaag toch overkwam ... (vertel! nee, meid echt? joh - tjee! niet te geloven! ga weg! hou op, wat een giller): Ik stond in de albert heijn, en ineens hoor ik een stem, die herken ik uit duizenden. De stem, van de vrouw, die altijd de vertragingen omroept op het centraal station. Ik heb een soort band met haar. Ik stel me haar voor als een licht autistische vrouw - daarom praat ze zo staccato, met van die afgepaste tussenpauzes tussen elk woord - "De - stoptrein - naar - Maarssen - heeft een vertraging van - 10 - minuten". Maar wel *aardig*, weet je, een vriendelijke vrouw van midden dertig. En ook aantrekkelijk. Dat je hart toch net even sneller gaat kloppen. En die vrouw, stond daar, in de Appie Heijn, (en ze *was* knap, tjonge jonge!) en ze sprak tot haar zoontje (ze heeft een zoontje!): "Nee - luister - naar - mij: - je krijgt - geen - snoep - meer: je - gaat - die - rolo's - netjes -terugleggen - NU!. Ja, jullie dachten dat het een computer was, die die zinnen zo uit de luidsprekers toverde? Nee hoor, die vrouw praat echt zo. Kon niet missen. De vrouw van de stationsomroep. Bonk bonk deed mijn hart.
Echt gebeurd? Nee, helaas niet, sorry. Maar het was een leuke fantasie. Dat doet haar stem dan wel weer met je...
(Hm, rolo's. TIJDEN geleden dat ik die gegeten heb. Zouden ze nog wel bestaan?)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Haha leuk! Doet me denken aan de stem van de bioscoop trailers, die zag ik laatst op de BBC in een kookporgramamma (zag er juist heel anders uit dan ik me had voorgesteld). Hij had dus weleens in de bioscoop achter een stel mensen gezeten die een opmerking maakten over zijn stem en hij had met zijn bulderende stem toen geroepen "and tonight he is sitting right behind you". Tja, of hij dat verhaal ook verzonnen had, dat weet ik niet. :)
Een reactie posten