Secuur

Deze week al twee keer: je zit in de trein, je maakt een sudoku. Je vult cijfers in, geconcentreerd, puntje op de tong, lekker bezig, weetjewel. Je weet dat het kan gebeuren maar je staat er niet bij stil, je beseft het niet, totdAt het gebeurt. Je wilt de 8 invullen, er zijn nog drie mogelijkheden over. Maar de 8 mag daar niet, in alle drie de hokjes mag geen 8! Je schrikt: je denkt, nee, laat het niet waar zijn, je kan het niet geloven. Maar het Is waar. Je hebt een fout gemaakt in je sudoku. Helemaal aan het eind. Het is onmogelijk, nee, niet onmogelijk maar ondoenlijk om nu nog terug te redeneren, stap voor stap de vorige keuzes weer te heroverwegen, je weet niet eens meer wat je vorige stappen waren. Je kunt je sudoku wel weggooien. Het huilen staat je nader dan het lachen.

Blijkbaar ben ik een beetje moe. Ik bedoel, je kan een sudoku niet fout maken, het zit allemaal helemaal systematisch in elkaar. Als je stap voor stap die vakjes invult kan het niet misgaan. Maar nu dat ik al tot twee keer toe een sudoku verprutst heb verbaast het me ook eigenlijk niets. Ik ben nu eenmaal een inherent slordig persoon. Altijd al geweest. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe vaak ik wel niet aan het eind van mijn krantenwijk met een krant teveel in mijn tas huiswaarts keerde. Precies hetzelfde gevoel: je weet dat je een fout hebt gemaakt, iemand heeft die dag geen krant gekregen. Maar zoek maar eens uit welke van de 89 deuren je bent vergeten.

Er zijn mensen die dit nooit, of slechts zelden, overkomt. Die mensen, daar kan ik me altijd erg moelijk in inleven. Hoe je het voor elkaar krijgt om zo precies, concentieus (weet niet eens hoe je het woord spElt) te zijn. Werklijk keine ahnung.

Ik weet nog dat ik voor het eerst hoorde van het woord 'secuur'. Meester Hans (sommigen zeiden nog meester De Jong, het was de overgangsfase) in klas 3 legde ons uit hoe je 'secuur' moest gummen. Dat was heel belangrijk, secuur gummen. Secuur gummen betekende dat je eerst het stuk uit te vlakken papier afbakende door met je duim en wijsvinger goed op het papier te drukken. Je mocht vervolgens alleen gummen tussen je duim en wijsvinger. Zo kon het je nooit overkomen, dat je perongeluk heel het papier opfrommelde door het gummen. Want dat was niet secuur. En je moest secuur gummen.

Vriendelijke, aardige, competente en bijzonder sAAie man, meester Hans de Jong. Was vast een goede krantenbezorger geweest. Ik wil wedden dat hij nog nooit een fout heeft gemaakt met zijn sudoku's.