De KNO Poli, ergens midden op de dag.
Ergens om het hoekje van de balie, verderop het gangetje in, ontstaat wat rumoer.
"U kunt niet zomaar naar binnen hoor. U moet zich melden bij de balie".
Wij, de wachtenden, wachten af.
Een ogenblik later schuifelen een oudere man en vrouw de wachtruimte binnen. Hun lichaamshouding straalt onrust uit. De man onzeker de vrouw defensief. De vrouw schreeuwt in zijn oor
"BIJ DE BALIE"
de man lijkt het woord "balie" voor het eerst in zijn leven te horen.
Bij de balie wacht dezelfde juffrouw die hen net onze kant op heeft geloodst, maar nu vanachter een loketje.
De vrouw vraagt iets. De man noemt zijn naam. De baliejuffrouw spreekt met een sterk Utrechts accent.
Ja u mot soometeen noar de runtgen.
Daat is hier linksaf, en daan met de lift noar de vierde.
Nee hier bennu nu goed moar u mot nu eers een afsproak moaken he?
Ja, effe kijke hoar.
Ze rommelt wat in een stapel patientenkaarten.
Ja hij wil iets weghoale.
Ja, dokter Kwaak.
Effe kijke, dat doettie altijd -
ze kijkt op een kaart die links van haar aan de muur hangt
- op woensdagmiddaag.
Ze besluit het gesprek op een toon die geen tegenspraak duldt:
"over zes weken, aacht augustus?"
De man twijfelt, "nou...".
In dat "nou" lag alles besloten: Zijn vergeetachtigheid, zijn onzekerheid, het verlies van controle. Dat hij zijn vrouw moest vragen waar ze waren, om de tien minuten. Dat zij hem steeds meer als een kind begon toe te spreken. Dat hij direct vandaag geholpen had willen worden. Dat ze immers nu toch in het ziekenhuis waren, voor die foto's. Moest hij dan over zes weken weer met de tram, en de bus, of met de taxi? Over zes weken, misschien was-ie dan wel dood. En dat dat misschien ook maar het beste was, hij had er eigenlijk toch al geen zin meer in, al dat gedoe...
Zijn vrouw liet hem echter geen kans.
"Graag", zei ze vlug.
Kom, we gaan naar de RONTGEN, schreeuwt ze in zijn oor terwijl ze zijn arm in de houdgreep neemt.
Hij geeft het op, en schuifelt mee.
Daar gaan ze weer,
Stapje voor stapje
rechtsaf,
richting de EEG afdeling.
Dit blog is verhuist: www.jellevandijk.org
vrijdag, november 25, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten