Mensenbewijzen zijn hele andere bewijzen dan logische, natuurkundige, mechanische of wiskundige bewijzen. (Ik zou niet precies kunnen zeggen wat ik bedoel met Logische, natuurkundige, mechanische en wiskundige, rationele bewijzen. Probeer tevreden te zijn met de losse associaties die deze woorden als groep bij je oproepen).
Studenten cognitiewetenschap leren dat in de wetenschap die tweede groep het belangrijkste is. Je wetenschappelijke verhandelingen moeten logisch consistent zijn, systematisch (i.e. mechanisch) implementeerbaar zijn, passen in een materialistisch wereldbeeld (natuurkundig coherent) liefst wiskundig zo precies mogelijk en idealiter puur rationeel van aard.
Volgens Ian McEwan is dat helemaal niet hoe de wetenschap zich in het echt ontwikkelt. Wetenschappers zijn mensen. En mensen werken met mensenbewijzen. En dat zijn nu eenmaal geen logische, natuurkundige, mechanische of wiskundige bewijzen.
Lees het ArtikelMeer over Ian McEwan
Mijn favoriete boek van Ian
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Hoi Jelle,
Over de ontwikkeling van wetenschap: zie The Structure of Scientific Revolutions van Thomas Kuhn . Of mijn blog Logic or Belief? :-)
Van Ian McEwan heb ik Enduring Love gelezen. Ook hierin gaat het over iemand die zijn eigen verhaal heeft gemaakt. Al zijn waarnemingen weet hij in te passen in het verhaal dat de ander ook verliefd is op hem. Ik was wel blij met de appendix met de uitleg van het Clerambault syndroom. Dat maakte het verhaal wel duidelijker. Enduring Love vind ik niet zo goed vertelt. In de film is het verhaal van de persoon met het Clerambault syndroom nog verder verknipt. Jammer, want dat is juist het psychologisch interessante stuk.
Ik ga op zoek naar de boeken die jij aanbeveelt.
In ieder geval de mens zou zich tenminste aan de argumentatieregels moeten houden. Ik kom echter mensen tegen die als ik hen uitleg dat ze een denkfout hebben gedaan en waarom het zo is dat ze het hebben gedaan, zeggen: “dat geldt voor jouw premissen en jouw systeem, maar niet voor mijn premissen en mijn systeem.” Het schijnt dus dat iedereen zijn eigen argumentatieleer heeft. Da’s pas de ultieme vorm van relativisme.
Een reactie posten