Stereotypen

Ik stond gisteren bij de apotheek. De jonge vrouw achter de balie had een religieus ogend hoofddoekje op. 'Heeft u ook johannesbroodpitmeel', vroeg ik. 'Ik dachut wel', antwoordde ze, met een zwaar Limburgs accent. Tjee wat een accent, dacht ik. 'Die is duidelijk niet van hier' en bijna had ik dat ook gezegd, want ik ben er zo eentje die het niet kan laten een praatje te maken met de cassiere. Maar als ik zou zeggen: "Jij bent duidelijk niet van hier", dan zou ze dat wel eens heel anders kunnen interpreteren, dan ik bedoeld had. Hmmmm. Hier moest ik even over nadenken, maar gelukkig bleek het Johannesbroodpitmeel ergens diep verstopt in het magazijn. Toen ze terugkwam met mijn pitmeel, had ik mijn openingszin zorgvuldig geformuleerd klaarliggen: "Goh", zei ik "Jij komt zeker niet uit Utrecht?". "Nee dat klopt", zei ze lachend, "Uit Limburg. Ik zat er gisteren nog!". "Precies," hoorde ik mezelf denken, terwijl ik de winkel verliet "dat dacht ik al: Een Marokkaanse uit Limburg!".

(Hier een link voor degenen die willen weten wat johannesbroodpitmeel is)