Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten hoe
Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar naar toe
Hoe ver moet je gaan
De verre landen zijn oorlogslanden
Veiligheidsraadvergaderingslanden, ontbladeringslanden, toeristenstranden
Hoe ver moet je gaan
Vluchten kan niet meer
Zelfs de maan staat vol met kruiwagentjes en op Venus zijn instrumenten
En op aarde zingt de laatste vogel in de laatste lente
Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar
Schuilen alleen nog wel, schuilen bij elkaar
Vluchten kan niet meer
Vluchten kan niet meer
Vluchten kan niet meer, heeft geen enkele zin
Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waarin
Hoe ver moet je gaan
In zaken of werk, of in discipline
In Yin of in Yang of in heroine
In status en auto en geldverdienen
Hoever moet je gaan
Vluchten kan niet meer
Hier in Holland sterft de laatste vlinder op de allerlaatste bloem
En alle muziek die overblijft is de supersonische boem
Vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar
Schuilen kan nog wel, heel dicht bij elkaar
We maken ons eigen alternatiefje
Met of zonder boterbriefje
M'n liefje, m'n liefje, wat wil je nog meer
Vluchten kan niet meer
Vluchten kan niet meer
Tekst Annie M.G. Schmidt
Muziek (zelf mee te neuriën) Harry Bannink
Gecopieerd van catshome
Dit blog is verhuist: www.jellevandijk.org
vrijdag, april 15, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Brings back memories dit nummer. Mijn ouders hadden vroeger een plaat van deze musical "En nu naar bed" van Annie M.G. Schmidt. Ik heb hem helemaal grijs gedraaid toen ik klein was.
Andere aanraders van deze plaat: "Hoera, wij zijn normaal" en "Nooit een acht". De essentie van het eerste nummer is de vraag 'wat is normaal, wie is normaal?' Erg grappig geschreven.
Maar... Jelle, waar zou je van willen vluchten dan? Een writersblock, eindeloze vergaderingen, ongemotiveerde studenten? Dat weegt toch niet op tegen alle mooie dingen in het leven? Als je toch een keer wilt vluchten, vlucht dan in een avondje dansen. Daar hoef je niet ver voor te reizen.
Tot vanavond
Mooie tekst, beetje gedateerd. Zo ver hoeft je tegenwoordig toch niet te gaan? Op je PC kan je zo in een virtuele wereld kruipen, de coffeeshop is om de hoek en als een sluier in je hoofd niet genoeg is, dan kan je er ook een voor hangen.
De vraag waarheen is niet bijzonder interessant. De interessante vragen zijn waarom en waarvoor vluchten we? Vluchten we voor de leegheid van ons bestaan? Of voor onze verantwoordelijkheden als mens? Vluchten we voor de onze eigen verantwoordelijkheid voor de leegheid van ons bestaan?
"Man can will nothing unless he has first understood that he must count no one but himself; that he is alone, abandoned on earth in the midst of his infinite responsibilities, without help, with no other aim than the one he sets himself, with no other destiny than the one he forges for himself on this earth." (from L'Être et le Néant / Being and Nothingness,
Jean-Paul Sartre, 1943)
En dan? "We maken ons eigen alternatiefje". Prachtige tekst van Annie MG Schmidt. Beetje somber, dat wel.
Prachtige tekst..maar ook ik krijg direct te kampen met de vraag... waarom willen we vluchten? Zou Annie zichzelf die vraag ook gesteld hebben (en wat was daarop haar antwoord?)?
Vluchten voor leegte, of voor te veel, te snel...ze zeggen wel dat 10 dagen mediteren in stilte een afschuwelijke ervaring is als je inderdaad altijd bent gevlucht uit jezelf...vluchten kan dan niet meer.
In Tanzania (vlucht ik ook weg?, waarvoor?) een bijzonder gesprek gehad over jaja..."de zin van het leven". Mijn supervisor zonder spirituele ommehaal..."de beste vriend worden van jezelf"...en ik denk dat dat inderdaad kan zorgen dat...vluchten hoeft niet meer.
Weet je trouwens als je bij je profiel klikt op salsa...Natalie verschijnt?...vluchten kan...??
Groetjes!
Een reactie posten