> Hello. Please state your problem.
Lieve Eliza, ik zit vast.
> Please continue
Nou laat ik het anders zeggen: het begon al voor het weekend. Toen zat ik vast, in Utrecht. Niet in het nieuws gezien? "Er rijden geen treinen van en naar dit station. Advies: Utrecht CS mijden". Ha ha ha (Cynisch lachen gaat over in hoesten en gerochel).
> Why do you say treinen?
Ach ja Eliza, je hebt weer helemaal gelijk. Aan de NS kan het toch niet liggen dat ik een opgesloten gevoel heb, naar mezelf toe? Nee, die treinstoring is slechts symptomatisch voor de werkelijke ziekte die in mij woekert, als je begrijpt wat ik bedoel. God, wat is dat toch, dat ik af en toe zo enorm helemaal op slot zit, zo ontzettend mezelf in een hoekje plaats, waar ik dan helemaal niet meer uit kom? Waarom heb ik dan ineens ongelofelijk zoiets heb van: nee, nu even niet? Dat ik als het ware denk bij mezelf: hee daar Jee, gaat dat nog wel goed komen, met jou enzo, met mij dan dus, zeg maar?
> Please continue
Ja wat valt er nog over te zeggen. Soms zit ik gewoon even in de put. Ik denk dat het daar op neer komt. Kijk, daar krijg ik het weer. Ik krijg ineens een heel erg ongemakkelijk gevoel ook. Het bekruipt me vanuit mijn buik zo mijn nek in, ik ... ik... (zucht) Ik kan niets meer zeggen hoor.
> Please take a tissue
Bedankt (snotter). Kijk, dat op slot zitten, zouden andere mensen dat nou ook wel eens hebben? Dat ze even niet meer weten waar ze met zichzelf naar toe moeten? Volgens mij is dat echt iets van mij. Ik kan het gewoon allemaal niet aan! Neem bijvoorbeeld die nieuwe, Sander, die is lekker bezig. Waarom hij wel? Waarom ik niet?
> Why do you say andere mensen?
Ja ik weet het, het gaat niet om hen, het gaat om mij, ik ben er weer omheen aan het draaien. (zucht). Het is aan mij. Dat begrijp ik ook wel. Tijd voor actie. Genoeg gezeurd. Tijd dat ik er iets aan ga doen, Eliza, tijd dat ik het roer weer in eigen handen neem. Het heeft nu echt lang genoeg geduurd. Je moet die dingen niet laten etteren, je moet door de zure appel heen bijten.
> Please continue
Precies. Continue. Voorwaarts. Allez. Ik ga het initiatief weer naar me toe trekken. Ik zal mijn assertiviteit in de strijd gooien, ha! ik heb heus nog wel meer pijlen op mijn boog, de eerste klap is een daalder waard en als ik nu een stap zet dan volgen er nog wel meer schapen over die dam. Wie doet me wat, immers? Wie gaat mij vertellen hoe ik mijn leven moet leiden? Ik kan de hele wereld aan! Ik ga gewoon achter die computer zitten en ik schrijf dat stukje! Ik wist wel dat ik het kon, Eliza, maar dat was ik alleen even vergeten! Bedankt Eliza, dat je me er doorheen hebt geholpen, door dit vreselijke weekend. Bedankt!
Dit blog is verhuist: www.jellevandijk.org
maandag, april 11, 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Tsjakka!!!
Jelle, nog 5 maanden. Geniet nog even van Eliza. Daarna zal je continu voortgestuwd worden en je verbazen over alles. Helaas heb je dan veel te schrijven, maar geen tijd...
Een reactie posten