Waar blijft de tijd?

Twee weken geleden fietste ik naar mijn werk en ik had al in de Goedestraat het idee dat er iets raars aan de hand was. Op de Wittevrouwenbrug keek ik werktuigelijk naar de klok bovenop het advocatenkantoor maar wiewat schetst mijn verbazing: de wijzers van de klok waren weg! En daar bleef het niet bij, ook bij alle bushaltes, waar normaliter de electronische informatieborden feilloos de mij nog resterende minuten tot vertrek op perron 5 aangeven in hun dwingende, geel oplichtende stoere digitale klokcijfers, was het nu donker en stil: geen klok, geen informatie, geen tijd! De tijd was weg! Een existentiële angst overviel me. Had ik nu nog tijd? Of had ik geen tijd meer te verliezen? Was ik laat of al veel te laat? Als er helemaal geen tijd meer was, kon ik dan uberhaubt nog te laat komen? Ineens viel het me ook op dat de zon al over de randen van de daken scheerde. Het zou toch niet een uur later zijn? Maar ja, een uur later dan wat? Ineens viel het me ook op dat er allemaal andere mensen dan normaal gesproken op straat waren. Ik kende deze fietsers helemaal niet. En die winkel, was die altijd al open zo vroeg? Niemand had ook haast, leek het, het was toch niet eigenlijk zondag ofzo? Het was ook nog geen zomertijd (Intermezzo: Iefke, weet je dat ik echt dacht dat zomertijd al begonnen was vorige week? Ik zat je dus niet eens voor de gek te houden, Michel wel natuurlijk die dacht dat we samen een grapje maakten toen we zeiden dat het echt geen zomertijd werd met Pasen, dat zoiets niet met Pasen gebeurt, maar ik was bloedserieus. Hoorde pas 's avonds van Mirjam dat we de klok moesten verzetten).

Nu ja, op het station bleek alles weer volstrekt normaal te zijn: De klokken deden het daar, ik was op tijd, en de trein was te laat.

Nog een raadsel opgelost overigens. Voor degenen die ook alle comments lezen (voor degenen die dit uberhaubt lezen...): er werd mij verweten om 9:45 in de ochtend te filosoferen op mijn weblog in plaats van hard aan het werk te zijn (alsof bloggen geen harde arbeid is). Ik wist mij van de prins geen kwaad, want ik blog altijd in de avond (nu ja goed dan, soms doe ik er eentje om half vijf ofzo maar ik ben dan ook semi-overheid, nietwaar). Afijn, vandaag een comment ontvangen van mijn oude vriend Gert-Jan uit Nijmegen. Hij was zo precies om zowel de Nederlandse als de "Blogtijd" te noteren en bovendien mijn Google score (nog steeds op plaats 22 met "jelle blog", ik moet omhoog mensen, ik moet in die lift!). Met andere woorden: Blogtijd is blijkbaar geen Nederlandse tijd! Wist ik veel.

Maar vanaf nu is blogtijd helemaal gesynchroniseerd met het dagelijkse leven, minder spannend maar wel zo handig, dus daar hoeven we ons niet meer druk over te maken.

Ballonvaarders hebben helemaal geen last van de klok, denk ik. Maar het verhaal van de ballonvaarder houden jullie nog even te goed van me want ojee als ik nu naar de klok kijk zie ik dat ik snel naar bedje moet. Hoe moet dat nu als je vader bent, en je weet dat je zowiezo (of is het sowieso, Iris?) ergens tussen 6 en 7 weer op moet? Ach, voor je het weet zijn ze ineens 10 ofzo en mag je weer lekker blijven liggen... De tijd vliegt voorbij...