Timmerman

Ach was ik maar een middeleeuwse timmerman. (zie een paar dagen terug). Mijn leermeester Pim voelt zich overigens al een MT, (Middeleeuwse Timmerman). Hij vind het maar een beetje raar dat jongeren van tegenwoordig zo zuchten en steunen al het over werk en privé gaat. En ik heb zelfs de kans gehad om een timmerman te worden: als ik een ander hokje had aangekruist in het stadhuis dan was ik Jelle Timmerman geweest. Maar ja, die kans heb ik voorbij laten gaan. Ik vroeg Pim daarom: hoe doe je dat nu, hoe wordt je een MT? Het antwoord is verbluffend simpel: je moet vooral niet teveel willen en verder gewoon maar wat doen. Dat past wel in de filosofie van het Rubberbotisme van caberetier Paul Smit . Gewoon met de stroom meedrijven (niet er tegenin, dan laat je je leiden door je angsten, niet voor de stroom uit willen, dan laat je je leiden door je verlangens). Smit stond samen met Ilse Warringa (zie 12 maart 05) op het toneel. Ik vond Ilse wel leuker, al moest ik om Paul harder lachen. Ik denk dat Ilse iets teveel wilde. Paul wilde niets, dus was het meteen lachen. Maar wel een beetje op een simpele manier.

Mirjam en Alice komen nu binnen, we gaan nu snel een uitnodiging maken voor feest dat viert dat ze allebei 30 zijn geworden. Morgen weer verder, want over het willen heb ik nog wel meer te vertellen.