Armleuningdilemma

Armleuningdilemma
Elke dag reis ik van Utrecht naar Den Haag met de trein en terug. Hier een klein dilemma dat ik u graag voorleg. Ik ga, als ik de kans krijg, altijd zitten in een tweezitter, dat wil zeggen dat je met zijn twee-en naast elkaar zit en voor je enkel rugleuningen hebt als uitzicht. Je hebt dan altijd een tafeltje, en bovendien meer beenruimte. In zo'n tweezitter worden de twee stoelen van elkaar gescheiden door een opklapbare armleuning. Nu mijn vraag: mag je ongevraagd de armleuning naar beneden klappen als er al iemand anders zit en jij komt als tweede aanschuiven? Of geef je daarmee het onbeleefde signaal dat je je reisgenoot eigenlijk helemaal niet wil aanraken of zelfs maar in zijn of haar buurt wilt komen? Wordt het geaccepteerd of wordt het afgekeurd? En hoe zit het als je al zat, maar de leuning nog niet naar beneden had geklapt en er komt iemand bij je zitten? Mag je dan alsnog de leuning naar beneden klappen of is dat helemaal onbehoorlijk: dat je als het ware zegt, ja, ik heb eerst even gewacht of er misschien een *leuk* iemand naast me kwam zitten, maar nu jij het bent, doe ik snel even de leuning naar beneden.

En meelezen? Mag dat? Ja het mag niet, maar je blikveld is toch echt breder dan dat kleine klaptafeltje voor je. Ik bedoel, een mens *ziet* gewoon dingen, dat is zijn natuur, nietwaar? Helemaal als er iemand met een dikke laptop naast je zit, ik heb al hele salarisadministraties voorbij zien komen. (Jansen, weet je eigenlijk al dat De Boer twee schalen hoger zit dan jij?).

Ooit zat ik in de trein in mijn geliefde tweezitter naast een vrouw die een conflict had met een ondergeschikte. Ze had overleg over deze persoon met *haar* baas, of iemand anders "in de lijn", zoals dat heet. Het gesprek nam toe in heftigheid met elke kilometer die we Utrecht naderden. De arme ondergeschikte, op wiens hand ik direct al was, ik kies voor de underdog, kreeg het zwaar te verduren. Functioneerde niet, wilde niet meewerken, had geen zelfinzicht, wat ze daar nu toch mee aanmoest. Mag je daar wat van zeggen? Als medetweezitter? Ik vond het behoorlijk genant. Maar ik was ook wel benieuwd hoe het gesprek af zou lopen. Deze leidinggevende had duidelijk nog heel wat te leren, mentaal en emotioneel kon ze het allemaal niet bolwerken, naar haarzelf toe dan. Van haar telefonische supervisor kreeg ze goede raad. En het duurde maar, bijna een uur aan klaagzangen over die duivelse werknemer. In Utrecht probeerde ik nog even naast haar te blijven lopen op het perron, maar dat begon toch teveel op te vallen. Of het ontslag zou doorgevoerd worden heb ik dus helaas moeten missen.

Waar moet je staan?
Tenslotte nog wat praktische adviezen. Moet je in Den Haag overstappen voor de trein naar Holland Spoor neem in Utrecht dan een coupé enigszins *achterin* de trein. De ochtendtreinen (bijv. 8:47) gaan in geheel naar Den Haag, wees dus niet benauwd voor het Rotterdamse deel dat staat op spoor 9. Ga niet te ver achterin zitten, de ideale instaplocatie ligt ter hoogte van de looptrappen die uit de stationshal richting het noorden perron 7 opkomen. Als je uit de tunnel komt betekent dat vanaf de koffietent terug lopen richting het zuiden tot aan de looptrap. Er zijn mensen die doorlopen tot aan het informatiebord maar dat is de laatste weken onbetrouwbaar, de looptrap is sinds kort De Plek. Aldaar aangekomen ga je net links van de man met de grote witte bos haar staan. Maak je niet druk over deze man, zodra de trein eraan komt zal hij plaatsmaken en verder naar achteren lopen. Ga niet te dicht bij het perron staan, als je dan mis hebt gegokt ben je altijd te laat. Neem een halve meter afstand en probeer op het laatste moment, als de trein duidelijk vaart mindert, te synchroniseren met de deur die precies bij jou uitkomt. (Dit vergt enkele weken oefening). Kom je niet goed uit, blijf dan niet wachten maar beslis in die split-second om iets terug te lopen (naar het Noorden) en daar voor de Eerste Klasse te wachten. Hier stappen minder mensen uit, dus je kunt eerder naar binnen. Je slaat dan echter direct linksaf om toch bij de Tweede klasse, ongeveer als eerste, naar binnen te kunnen. Vanaf daar moet het verder wel lukken...